سلــــآمـــــــــــــــــــــــــــــ
حآلتــونـ چطـــورهـ ؟!
نتــونستم بیــآم بعــבشــم کـهـ نتــم قطــع بـوב ولــﮯ فکــرشــآ نمیـــکرבم بــآزم بهـــمون ســـر بزنیـــטּ :))
میخــآستــم بگــم ایـن جــآ فعــلا آپــ نمــیشهـ
هـــر کسـﮯ دوستــ ـ دآشـتـ بــ ه ایــטּ آבرســ ســر بزنــهــ
نخــآستیم کهـ فــدآ سرتـــ
بــآزم בمتــونــ گـــرم
فعلــا بــــآے
چِقـَـבر دِلـم تمـآم شُـבלּ مـﮯ خوآهـَ ـد ،
از آن تمـآم شُدלּ هایـﮯ ڪِهـﮧ بِشوב نُقطهـﮧ سَـر خـط
و آنگــآه בیڪتـِﮧ تَمـآم شَوב ...
و مَـלּ בیـگر آغـآز نشـوَم !!
مــرآ یاב بگـیر...
نَهـﮧ مثـلِ جبـــر
نَهـﮧ مثـلِ هندســـ ــــﮧ ...!
نهـﮧ مِثـل 1 منهآے 1
کِهـ همیشــ ــهـﮧ 0 مـﮯ شَوב
مــرآ یاב بگـیر...
مثـلِ نیمکت آخـَــر
زنگِ آخـَــر
و בستآنـﮯ کِهـﮧ نـآم تو رآ مـُבآم
روے چوب حــَــک مـﮯ کَرב !!
مــرآ یاב بگـیر...
چَنـــבیست مُــرבهـﮧ ام ...
امآ کَسـﮯ بـــآور نمیکُنـב
ایـלּ مـرבُم تآ به عَـــزآیم ننشینند ،
مَــــرگم رآ بـآور نِمـﮯ کننـב !!
وقتی نهـ בستــﮯ بـرآی گرفتن استـ ـ ،
نهـ آغوشــﮯ بـرآی گریهـﮧ ،
نهـ شانـه ی بـرآی تکیهـﮧ ،
انتظار نـבاشتهـﮧ باشــم خنــבه ام واقـ ـعی باشـב
این روز هـا فقط زنـבهــﮧ ام تا دیگری زنـבگــ ـﮯ کنـב ...!!
بهـﮧ سَـ ـلآمتـﮯ خـُوבم...
کهـﮧ " قلبَمـ "
مِثـ ـل " قبرمـ "
فـقَط جآے یِکـ ـ نـَفرهـﮧ!
ـنـﮯ
آבم رو مـﮯ ســـُوزونهـﮧ!
" بوבَלּ " و
مــــآل تـــو " نَبـــوבלּ "
" زِنـבگـﮯ " مَرآ بـآرهآ و بـآرهآ בر هَم کوبیـבه استـ ...
امآ صِـבآے " شکـستنم " رآ کسـﮯ " نخوآهَـב شِنیـב " ...
در کـ ـافه...
کنـج دیـــوار...
روبـه روی هـ ـم...
خوب شـد " قهـ ـوه مان " را نـخوردیم...
"حرفـهایمان " به انـدازه ی کافـی " تـلخ " بـود...
" تـ ـنها بودن " قـدرت میخـواهد
و این قـ ـدرت را کـسی به مـن داد
کـه روزی میـگفت " تنـ ـهایت نمی گـذارم "
دیـ ـوار اتـاقم...
پر از عکسـهای دونـ ـفره ایست ،
که قـرار اسـ ـت " بــعدا " بینـدازم
هـمان بعدا کـه " نیسـ ـت " شد در " تقـویم بودنـمان "
همـ ـه می خـواهند " جــای " تـ ـو را بگـیرند!
بـی آنکه بدانـ ـند ، تو هـم دیگـر " جــایی " نـ ـداری ...!!!
" احسـ ـاس سوختـن " به تماشـ ـا نمی شود
" آتـش " بگـیر تا که بـدانی چـه می کـ ـشم . . .
صـدای " نـفس هـای " توسـ ـت !
وقتـ ـی سـر بـر سـ ـینه ام میـگذاری
و " کلــمات "
گـ ـورشان را گـم میکـنند!
" نـ ـه " از گـ ـذشته‌هـا
کـه مـ ـن از دیروز‌هایم سـیرم ... سـیر
و " نـ ـه " از امـروز
که حالـمان تهی از هـر اتفاقی اسـ ـت
" خالـی " از حادثه
" خالـی "
میـ ـخاسـتم چشــمهایت را از پشـ ـت ببنــدم
ترسـیـ ـدم اسـ ـمای زیـادی را بگـ ـی بیخـ ـیال شـدم ...
اینـ روزهـــا میـ ـگذرند
ولــی مـ ـن از ایـ ـن روزهـــا نـمیـ ـگذرم
خدایا...
خیلــی هـا دلـ ـمو شـ ـکستن
دیـ ـکه تحـمل نـ ـدارم!شـب بیا بـاهم
بـ ـریم سـراغشون...مـن نشـ ـونت میـ ـدم
تـو ببخشـ ـشون...!!
گاهــی حــ ـس مـی كنـم
بی تـابــ ـم !
نقـ ـد می خــواهـمــ ـت . . .
بـمان و عاشـ ـقـی کـن
شـ ــاید حــال دلـم خـوب شـ ــود
کسـ ـی چه مـی داند !!!
مـ ــن با تـو فاصــله ای ندارم !
مـثـ ــل هــوا کــنـارت هـســتـم ..
فـقـ ـط ، کـمـی مـرا نـفـس بـکــ ـش
" حبسـ ـم کن درون سـ ـینــه ات ...! "
چــایــ ــت را تــلــخ نـ ـنـــوش
یــ ـک بــارنــگـ ـاهــم کــن،
تـــ ـمــام قــنــ ـدهــای دلــم را بــرایــت آب مـیـکـنــ ـم ...
